Użycie pseudonimu Richard Wahnfried przez Klausa Schulze nie było przypadkowe. Wyraźnie wskazuje na oczywiste zainteresowanie twórczością i życiem Richarda Wagnera, co miało swoje przełożenie również na muzykę choćby na albumie „Timwind”, Czy „X”, gdzie jedną ze suit zadedykował Wagnerowi. Ale to nie jest jedyna przyczyna dla której Klaus Schulze uznał, że dla niektórych wydań będzie używał pseudonimu. Chodziło także o inny rodzaj i styl muzyki, którą w nieprzebranych ilościach mógł komponować i rejestrować w studio. Dlatego już w 1979 roku Mistrz Czarno-Białych Klawiszy uznał, że to czas najwyższy, by pokazać światu muzykę Richarda Wahnrieda. Już w maju, czyli tuż po wydaniu płyty „Dune” Klaus Schulze rozpoczął komponowanie i nagrywanie albumu. Projekt zakładał, że oprócz Klausa Schulze w jego studio w Hambühren pojawią się także inni muzycy. Zatem Schulze zaprosił sprawdzonych we wcześniejszych projektach, z którymi współpracował, czyli Arthura Browna (wokal), Wolfganga Tiepolda (wiolonczela) oraz Michaela Shrieve`a (perkusja). Dodatkowo Arthur Brown polecił przyjaciela ze swojego zespołu Crazy World Arthur Brown - Vincenta Crane`a, który grał na instrumentach klawiszowych. Tak doborowa grupa artystów nagrała wyjątkowy, można by rzec także prekursorski album. „Time Actor” to jedna z pierwszych prób kompozycyjnych w kierunku ambientu. Zaprezentowana z melodeklamacją Artura Browna nabiera zupełnie nowego klimatu. Poszczególne utwory, których na płycie ukazało się osiem, są krótsze niż te do których przyzwyczaił nas Mistrz, bowiem trwają najdłużej nieco ponad 14 minut (tyle czasu trwa „The Silent Sound Of The Ground”). Niemal demoniczny śpiew oraz często melodeklamacyjny styl prezentowania tekstu przez wokalistę sprawiają, że aura, otaczająca słuchacza podczas słuchania tej niecodziennej muzyki zmienia się od delikatnych ambientowych brzmień po tajemniczość i niemal swoisty trans. Album „Time Actor” był pierwszą próbą zmiksowania dźwięków z różnych płaszczyzn stylistycznych, co już Klaus Schulze z sukcesem robił na wcześniejszych płytach, ale tutaj jakby rozszerza jeszcze bardziej swoje spektrum postrzegania kolażowej muzyki. Płyta ukazała się w sierpniu w 1979 roku i została wydana przez wytwórnię Klausa Schulze Innovative Communication.